تونقش جهان هروجبت ترمه وکاشی...

این طاول وتبخال و دهان سوختگی ها ...

از آه زیاد است نه ازخوردن آشی...

یکبارشده برجگرم زخم نکاری؟...

یکبارشده روی لبم بغض نپاشی؟...

هربار دلم رفت ونگاهی به تو کردم...

برگونه ی سرخابی ات افتاد خراشی...

از شوق هم آغوشی واز حسرت دیدار ...

باید بمیرم چه باشی چه نباشی..