اگه یه موقع یکی پیدا شد که با خودت گفتی اره این خودشه
نبرش همون جایی که همیشه غذا میخوری. ببرش همون جایی که هیچ وقت تنها نرفتی و نمیری.
اونجایی که همیشه راه میری باهاش راه نرو . برو یه جایی که هیچ وقت مسیرت نمیفته.
اون اهنگی که همیشه گوش میدی رو باهاش گوش نده.
به رفیقات نشونش نده.....
چون دیر یا زود اون یه روزی میره....
بعد تو میمونی یه رستورانی که یادت میندازتش .
یه خیابونی که هر روز توش راه میری و دنبالش میگردی ...
یه مشت اهنگ که چشمات خیس میکنه..
و یه عالمه رفیق که میپرسن: راستی چی شد؟ عه نه بابا؟ خیلی به هم میومدین که؟
و جواب هیشکیو نداری بدی......حتی خودت......